شش هفته اول بهبودی

شش هفته اول پس از واژینوپلاستی ظریف هستند و پایه و اساس درمان موثر را تشکیل می دهند. در این هفته‌های اولیه، بیماران باید مراقبت‌های ویژه‌ای داشته باشند تا از هرگونه اقدامی که ممکن است روند بهبودی را به خطر بیندازد، اجتناب کنند. از فعالیت‌های شدید، به‌ویژه آنهایی که بر ناحیه لگن فشار وارد می‌کنند، باید به شدت اجتناب شود. این شامل بلند کردن اجسام سنگین، درگیر شدن در تمرینات قلبی با ضربه بالا، و هر حرکت دیگری که می‌تواند محل جراحی را تحت فشار قرار دهد، می‌شود.

مطالب مرتبط: بعد از واژینوپلاستی چه حسی دارد؟

در عوض، بیماران تشویق می‌شوند تا در فعالیت‌های سبک و ملایم مانند پیاده‌روی کوتاه شرکت کنند. این‌ها نه تنها به حفظ گردش خون خوب کمک می‌کنند، که برای بهبودی ضروری است، بلکه به بازیابی تدریجی توانایی‌های فیزیکی بدون تحت فشار قرار دادن بدن کمک می‌کند. چنین فعالیت هایی باید همیشه با احتیاط زیاد انجام شود و بسته به سطح راحتی بیمار و پیشرفت بهبودی، فقط باید به تدریج افزایش یابد.

فعالیت جنسی جنبه مهم دیگری است که باید در نظر گرفته شود. اکیداً توصیه می شود که بیماران در این مرحله اولیه بهبودی از فعالیت های جنسی خودداری کنند تا اطمینان حاصل شود که محل جراحی زمان لازم برای بهبودی مناسب و جلوگیری از هرگونه عارضه دارد. پیروی از این دستورالعمل برای بهبود موفقیت آمیز حیاتی است و به اطمینان از بهترین نتیجه ممکن از جراحی کمک می کند.

بازگشت به ورزش بعد از واژینوپلاستی: یک رویکرد هدایت شده

بازگشت به ورزش منظم پس از واژینوپلاستی یک فرآیند مرحله‌ای است که برای اطمینان از سلامت و ایمنی نیاز به مدیریت دقیق دارد. در اینجا یک برنامه ساختاریافته برای معرفی مجدد فعالیت های بدنی، با اولویت انتقال آرام متناسب با مراحل بهبودی آمده است:

هفته های 1-2: استراحت و حرکات ملایم را در اولویت قرار دهید

در دو هفته اول تمرکز باید روی استراحت باقی بماند. آبرسانی و حرکات ملایم کلید هستند. راه رفتن در فواصل کوتاه در اطراف خانه می تواند به جلوگیری از سفتی و بهبود گردش خون کمک کند. مهم است که از هرگونه تمرینی که می تواند باعث درد یا ناراحتی شود اجتناب کنید.

هفته های 3-4: معرفی حرکات کششی سبک و فعالیت های کم ضربه

همانطور که بهبودی پیشرفت می کند، می توانید تمرینات کششی سبک و فعالیت های کم تاثیر مانند یوگای ملایم را شروع کنید. بسیار مهم است که از ژست‌ها یا حرکاتی که نیاز به اسکات عمیق، لانژ یا فشار قابل توجه شکم دارند اجتناب کنید. به گوش دادن به سیگنال های بدن خود ادامه دهید و برای حمایت از بهبودی، استراحت را در اولویت قرار دهید.

هفته 5-6: سطوح فعالیت را به تدریج افزایش دهید

اگر بهبودی شما در مسیر درستی قرار دارد و عوارضی را تجربه نمی کنید، ممکن است به آرامی سطح فعالیت خود را افزایش دهید. دوچرخه‌سواری ملایم با دوچرخه ثابت و ورزش‌های خفیف پایین تنه را می‌توان معرفی کرد و مراقب باشید که فشار مستقیمی بر ناحیه لگن وارد نشود.

فراتر از شش هفته: افزایش فعالیت ها

پس از پایان شش هفته و با تایید پزشک، می توانید به تدریج فعالیت های شدیدتر را از سر بگیرید. تمرینات را به آرامی مجدداً شروع کنید و به واکنش بدن خود توجه زیادی داشته باشید. تمرینات کف لگن به ویژه در این مرحله برای تقویت عضلات اطراف و داخل واژن مفید است و عملکرد و حمایت را افزایش می دهد.

ملاحظات تمرینات قلبی عروقی و قدرتی:

• ورزش‌های قلبی عروقی: در فعالیت‌های قلبی کم‌تأثیر مانند شنا، پیاده‌روی سریع، یا استفاده از یک کراس مربی شرکت کنید. تا زمانی که بهبودی کامل و آسایش به دست نیامد، باید از فعالیت‌های پر ضربه مانند دویدن یا پریدن اجتناب شود.


• تمرینات قدرتی: با تمرکز بر روی بالاتنه و قدرت مرکزی شروع کنید. همانطور که بهبودی شما پیشرفت می کند، به تدریج تمرینات پایین تنه را انجام دهید، از بلند کردن اجسام سنگین یا فعالیت هایی که مستقیماً ناحیه لگن را تحت فشار قرار می دهند، دوری کنید.